Het eerste wat ik zie als wij de Tsjechische grens over zijn is deze mevrouw op de trap achter een benzinestation.
Zij draagt het leven even niet licht, ondanks de zon en reageert dat af op haar sigaret.De herinnering aan een beroemd Tsjechies boek en film dringt zich op.
Het is woensdag 18 juni. Om half zes in de ochtend hebben we Wies opgehaald. Zij gaat met ons mee op deze reis.
Eind van de dag zijn we op de camping van Praag. Morgen heb ik daar een fotoshoot met een tiener.
Tegenover de camping een tuinderij met vervallen kassen en een zwembad dat waarschijnlijk sinds decennia niet meer gebruikt wordt.
We zitten in Klanovice, een wijk ooit ontwikkeld voor de mensen die in het weekend Praag uit wilden. Het is er stil en saai, met oude vervallen en moderne villa’s.
Tuinen en bomen worden een beetje eigenwijs in de stille saaiheid.
KLanovice heeft een station waar ongeveer iedere 3 minuten treinen langskomen. Van lange goederentreinen tot de snelle trein uit Moskou. Daar tussendoor onze boemel naar het centrum van Praag. Wat die caravan daar doet? Er staat ook een stoeltje bij.
Hier koop ik een kaartje, want achter dat linkerloketje blijkt een mevrouw te zitten.
Mensen wachten geduldig tot de volgende trein.
In het centrum van Praag word ik erg onrustig van alle toeristen. Te veel!
Met behulp van Google maps zoek ik mijn weg door het centum naar mijn afspraak met de tiener.
Samen met Wies drink ik op een klein terras, weg van het centrum, iets lekker biologisch. Het is op de hoek van een park. Mijn tiener woont op een andere hoek vlakbij.
In dat park kan je je voeten vegen aan het gras.
Mensen in Praag houden van honden. Er zijn er veel. Ze mogen nergens in waar kinderen zijn. Die zijn er ook veel. Voor de zekerheid zijn een aantal gekorfd. De ondraaglijke lichtheid van een hondenbestaan.
En hier loopt een moslima met een smartphone en een hondje. Wordt hier een vooroordeel van mij doorbroken?
Twee jongens doen aan bankdrukken. De gewichten zijn ze zelf. Ook nooit eerder zo gezien.
En alle meisjes dragen hier roze topjes.
Achter het raam van een groot huis aan de rand van het park hangt tot mijn verbazing een Nederlandse vlag.
In het park nemen twee oudere mannen in korte broek afscheid van elkaar. Een niet bedoelde flits van Praagse lente, Dubcek, Jan Palach en Havel in een secondefractie mijn hoofd.
De volgende ochtend. Peter doet de 5 Tibetanen op een blauw matje. Als ie klaar is gaat het met behulp van de wind een eigen gang.
Op weg naar
de
eigen gekleurde wereld.
Ik heb een afspraak met een tiener in haar school. Op haar verzoek. Zij wil hier graag gefotografeerd worden. Dit is de trap naar de kelder.
Dit is de gang naar de kamer waar ik foto’s moet maken.
De donkere kamer. Zij houdt van fotografie. Peter slaat een zucht van herkenning: vergrotingskokers.
En het licht waarin je foto’s afdrukt.
En spoelen om je films in te wikkelen voor dat ze in bad gaan.
De locker van de tiener. Dit nummer wordt van een ander. Zij gaat naar de Universiteit.
Hij blijft hier. Hij is overal.
Met 2 andere tieners ga ik vanuit de school naar hun huis. Dit staat op de hoek. Een kroeg.
De achterdeur van die kroeg.
En weer zo’n beeld van voor 1989. Het moedeloze tasje dat leeg slingert in de hand, een houvast.
Bij het huis van de tieners is een groot natuurpark. Met rijpe kersen in het wild.
En twee mannen op een bankje, drinkend muziek maken voor de wereld.
De mannen zitten bij het water. In het water een put met een hek. Een valkuil voor eendjes en waterkippen. Het water valt hier 10 meter naar beneden naar een smal stroompje verderop.
Dit lijkt de noodroep van een eendenkuiken van onder de brug vandaan.
Dit kapelletje is gewijd aan Maria. Het staat in een hotel waar we op 21 juni logeren. Het hotel is in ongeveer 1900 gebouwd bij een bron met genezend water. Dankzij Maria. Daarom dit gebouwtje.
De deur is op slot.
Ik kijk door het sleutelgat.
Daar is ze.
En voedt met haar goedheid dit zwembad.
Van het hotel waar we zitten. Sinds 20 jaar in handen van Nederlanders, Nancy en Eric, die gek zijn van de rust van Tsjechie en hier een geweldig levenswerk van maken. Hotel Pod Zvcinou in Bila Tremesna