Op een reis als deze, gericht op het portretteren van tieners en een beeld proberen te geven van de directe omgeving waarin zij leven, zijn wij steeds alert op beelden. Peter roept regelmatig “waar is het leicaatje?” omdat-ie iets ziet wat hij vast wil leggen.Als hij rijdt heb ik dat leicaatje steeds bij me omdat ik langs de weg en voor me dingen zie waarvan het meestal niet goed lukt om daar al hobbelend rijdend foto’s van te maken.
Foto’s zijn altijd een mix van vormgeving, van emotie, van vertellen en verrassen en van “nieuw” kijken. Of het nou om een kapstokje gaat of een rare bomenrij. Het beeld moet iets oproepen. De honden die een bijdrage vragen voor een blindegeleidefonds hadden we al op de foto gezet op een papparazzimanier. Deze staan op de boot van de Stenalijn en zijn theatraal uitgelicht, wat meer aandacht vraagt.
Bij het inschepen doen katten hun best om aandacht te vragen voor een aankondiging voor dieren. Was die affiche gewoon goed dan hoeven die katten dat niet. Nu kunnen ze er niet op vertrouwen dat het allemaal goed komt met dat inchecken.
Goede foto’s moeten eigenlijk zo simpel zijn als pictogrammen. Direct raken. Deze picotgrammen nodigen uit tot wandelen zolang een overtocht duurt (3,5 uur). Ieder rondje is 250 meter: Afhankelijk van je snelheid loop je dan zelf 6 kilometer.
Sneller mag niet.
Met flinke pas is deze man bezig zijn kilometers te maken en wij onze eerste sportfoto.
Op de boot is een groep jonge duitsers. Zij reizen door alle landen van de EU en maken films over bouwen, energie een duurzaamheid. Hun films komen op You Tube. Zij werken voor een organisatie, Fechnermedia, die gespecialiseerd is op media en duurzaamheid. Het EUprogramma Concerto financiert. Als blijkt dat wij een beetje duits verstaan en spreken zijn ze verbaasd. Hebben dat niet verwacht op deze boot. Ze houden nu wat vaker hun mond in onze buurt en gaan naar buiten. Daar maken we een vacantiekiekje. (Op concerto.eu staan hun films)
Vanaf de boot is het bijna 400 km naar Bournemouth. Dat valt ons tegen te meer daar een groot deel over kleine prachtige kronkelende smalle wegen gaat. Engeland is bovendien veel drukker dan Ierland en dat is even wennen. Wij verdenken Tom Tom ervan dat-ie ons de smalste, voor een linkssturende chauffeur ,meest onoverzichtelijke wegen laat zien met aan weerszijden raar gesnoeide bomen.
Tom stuurt ons zelfs een berg af naar kronkelende steegjes waar we moeten stoppen bij een oude smalle brug bij Bathampton Mill en 60 pence moeten betalen aan 2 dooraderde mannen om over een woest riviertje te mogen. Die mannen hebben we niet, het riviertje wel. En een anzichtkaartfoto.
We hebben een appartement in hotel Riviera Holiday Appartments en we maken daar maar gelijk een “filmstill”foto.
In het restaurant hangt een foto die inmiddels een icoon is geworden door haar betekenis en door de geportretteerde. In dit hotel hebben Churchill en Roosevelt afspraken gemaakt over de manier om WO2 te winnen.
Ons appartement vraagt om interieurfoto’s. Met name de slaapkamer.
De inrichting en de kleuren doen denken aan een fotoserie van Erwin Olaf. We citeren hem voor zover dat mogelijk is met onze beperkte middelen en talenten.
Morgen gaan we, dankzij Frans van “konijn meubelmakers.nl” foto’s maken in Shaftesbury.