
Gisteren schreef ik vragen te hebben over de verdeling van…….Van rijkdom, van grondstoffen, van waarden….. Ik sta hier voor ons appartement aan de Trsje nummer 9 van Ida. Een appartement dat ik iedereen van harte aanbeveel. Hier vandaan ga ik naar Sesvete, een voorstad ten Oosten van Zagreb.

Bij het opgegeven adres is het puzzelen waar ik moet zijn. Straatnamen zijn moeilijk te vinden.

En op de parkeerplaats tussen hoge flats uit de communistische tijd staat nog een kleine Zastava. Hoe cliche kan een eerste beeld zijn?

De buurt waar ik nu ben is voor onze begrippen armoedig.

Slecht onderhouden flats.

Om ramen te vervangen worden soms verkeersborden gebruikt.

Vlak naast deze buurt staat een kerk met een modern katholiek gebouw.

Een non geeft water.

Deze dames menen dat abortus een zonde is.

Het straatbeeld is chaotisch. Er lijkt geen planologie te bestaan.

Soms vind je nog boerenhuisjes met wat land van heel vroeger tussen de flats.

Alleen naast de kerk mogen er geen honden op het gras.

Wat opvalt is dat er veel mensen lopen. Veel oudere mensen met tassen, ook al weer een clichebeeld. En, bijna niemand loopt met een telefoon in de aanslag. Waarschijnlijk zijn die er ook weinig, te duur.

Wat ook opvalt is dat er overal graffitti is. Bij winkels in de plint van de flats.

En een heel sportcomplex in een park is onder de grafitty.

De flats hebben allemaal kleine voorzieningen of winkels onder in.

Met aan zak aardappelen naar de bakker.

Daarna de aardappelen in het kozijn; zo klein is een flat.

De parkeergarages zijn prive en naar vermogen van deuren voorzien.

Op een markt een bosje bonen met twee aubergines,

te koop bij een oudere vrouw die met wisselgeld geholpen wordt

door deze aardige kaasmevrouw waar ik een zeer oude paprikakaas koop.

’s Middags gaan we naar het centrum van Zagreb. Niet het flamboyante van Boedapest.

In het museum van moderne kunst kunnen we meebeleven hoe knap het is om een schilderij na te schilderen.

Vanuit het museumraam is Zagreb toch nog sprookjesachtig.

Gisteren schreef ik dus over de tegenstelling in bouw. Hier 2 voorbeelden. Het 1 is een woonhuis,

het ander christelijk centrum.

En beiden staan naast een huis in verval waarvan de bewoner via een zelfgetimmerde trap naar binnen moet via een betonmat als deur. De vragen?:

Jaren communistisch bewind en de Balkanoorlog hebben Kroatie gevormd tot wat het nu is. In Nederland heeft de PvdA het over nivellering. Dat deden de communisten ook. Een negatief proces dat tot conflicten leidt. Het moet gaan over het delen van waarden en cultuur. Dat is economie. En daarom is nu ook Kroatie bij de EU.



Dit is Patrik. Die heb ik vanmorgen gefotografeerd.



Dit is zijn zus Dajana die dat mede mogelijk maakte.