Het is vandaag dinsdag 9 juli. ’s Avonds 10 uur. Buiten is het nog heel licht na een dag vol zon. Zoals het hoort: een wit bootje op de Oostzee.
Het lijkt al lang geleden dat Editke en Szende bij ons waren en voor het eerst van hun leven zee en strand zagen.
De dames waren onbevangen genieters en veroverden direct een paar oudere jongens die aan het voetballen waren. Jongens in de war en zij helemaal blij.
Szende en
Editke heb ik afgelopen september in Roemenie op de foto gezet en zijn nu 3 weken in Nederland.
Met Lolitabrillen uit Eye, Amsterdam vertrekken ze naar een volgende bestemming.
Maandag de 8e gaan we naar Aarhus in Denemarken, 802 kilometer vanuit Amsterdam. Het is prachtig weer.
De taal is onbekend en herkenbaar. Het leuke is dat de naam van een rijdende machine in Nederland en in Denemarken een woord geworden is dat het geluid uitdrukt.
Aarhus ligt aan de kust. Een menging van stad, industrie, strand en park met gerepareerde grasvelden.
Voor de zee moet je vaak naar beneden
Soms 88 treden.
Op het strand liggen keien die mij inspireren om een sprookje van Hans Christiaan Andersen uit te beelden.
Verderop maakt een dichter zijn muze het hof.
Het is prachtig weer en het wordt bijna niet donker ’s nachts. Heel vroeg komt de zon op.
Omdat het strand veel stenen heeft zijn er elegante simpele plankieren die helpen de zee in en uit te gaan. Die simpelheid lijkt een kenmerk van Denemarken en van Denen. Op de een of andere manier is het hetzelfde en toch anders dan in Nederland. Het is verstilder hier. En zelfbewuster. Ze hoeven zich niet te overschreeuwen zoals Hollanders dat soms verongelijkt lijken te doen, hoewel…..? Ook hier zijn populisten.
En over de vormgeving is nagedacht, zoals deze ring van een container van wegwerkers.
Of de keuze voor dezelfde lampjes bij een van de duurste huizen van de stad.
Of de kleuren van een fiets
Of de schommels
Dit bord hangt aan de muur van een transformatorhuisje, maar wat en waarom? Of gaat het over milieutechniek gericht op het gebruik van afval bij het opwekken van energie. Zo puzzel je steeds met hun woorden. Maar waarom dan die heiligen?
’s Middags maak ik foto’s van Viktor. Peter maakt wat foto’s van de buurt waar hij woont. Viktor komt morgen of overmorgen op de blog.
Het is een buurt uit begin 70- jaren van de vorige eeuw, ook een economisch moeilijke tijd en je kunt dat nog steeds aan de buurt aflezen.
Ondanks alle sociale bedoelingen.
Dit is dus weer het begin van een nieuwe aflevering in mijn blog die ik in maart in Engeland startte. Ik moet er weer even inkomen, maar hoop dat jullie me blijven volgen.