In de het kleine huisje waar Mantas woont met zijn moeder, broertje en stiefvader, hangt deze familiefoto die ik op de een of andere manier erg mooi vindt.(This is a nice familyportrait in the small house where Mantas lives. I like the picture.)
Litouwers zijn voor mij de meest lieve en gastvrije mensen van alle Balten. Hier krijg ik het nationale gerecht voorgeschoteld. Het heeft de voor mij onleesbare naam in de kop van de blog.(Lituan people are the most friendly to us of alle the Baltic people. Mantas’ mother made specially for us traditional food, made with potatoe, wild pig meat, onions and cream. Its difficult to make and lasts a lot of time: delicious!)
Het is gemaakt van aardappel en wilde zwijnenvlees en is heel bewerkelijk. Soms zijn ze er bijna een dag mee bezig, en, dat voor mij als vreemde die foto’s komt maken.
Ik ben in een buitengebied van Ukmergė met kleine huisjes, sommige heel bijzonder en alleen bedoeld voor de zomer. Nu vriest het.
In de verte gaat de weg naar Kaunas, de weg naar Polen. Die trailer met oude auto’s is typisch voor Litouwen. Hier worden veel oude auto’s uit andere landen verhandeld.
Op de deksel van een waterput zie ik een stukje vlees liggen waar koolmezen van snoepen.
Als ik op onderzoek uit ga naar de herkomst van het vlees vind ik achter het huis de bebloede kop van een gisteren door Mantas’ stiefvader geschoten wild zwijn.
Trots poseert zijn stiefvader naast het geslachte karkas. Morgen wordt er van gegeten. (Mantas’ stepfather is very proud. He is a hunter and shot the wild pig yesterday)
Aan de wand van de schuur hangen schedels waaronder dit van een bever.
Dit is de beverjager. (This dog is a hunter too.)
Die blij en trots met zijn baas op de foto wil. (Both proud and glad pictured)
Mantas poseert buiten. Hij wil professioneel basketballer worden. (Mantas will grow to a professional badketballplayer)
Zo begon hij met oefenen. Nu (Once he started with this ring.)
is hij te lang voor deze basketring en oefent zijn broertje ermee. ( He is to long now, the ring will be used by his younger brother)
Het wordt laat en bijna donker.
Nog een foto bij het zwijn.
Mantas vindt het heel bijzonder dat ik speciaal voor hem in Ukmergė terug gekomen ben. We gaan naar het enige hotel. Daar eten we met Aisté en haar moeder Vitalija, die ons 2 weken geleden zo fijn begeleid hebben in dit plaatsje. (Mantas is glad surprised we came specially for him. We are glad we met him)
’s Ochtends vroeg vertrekken we op weg naar Warschau, ongeveer 6 uur rijden.
Onderweg stoppen we bij dit kleine hondje dat wacht op een aardige vrachtwagenchauffeur die een stukje eten over heeft.
We zijn in Warschau. Een nieuwe wijk bij een groot winkelcentrum.
Ver weg zie ik het mistige silhouet van het cultuurpaleis uit de Sovjetperiode. Net zo’n soort gebouw als we in de Baltische landen zagen. Morgen ga ik naar een Poolse tiener.
