• Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

You-R-O-Teens

  • Home
  • About
  • Portraits
  • Blog
  • Book
  • Contact

Lithuania

oktober 26, 2014 By Monique

Van didzkukuliai via een beverhond en een vrachtwagenhond naar Warschau

In de het kleine huisje waar Mantas woont met zijn moeder, broertje en stiefvader, hangt deze familiefoto die ik op de een of andere manier erg mooi vindt.(This is a nice familyportrait in the small house where Mantas lives. I like the picture.)

Litouwers zijn voor mij de meest lieve en gastvrije mensen van alle Balten. Hier krijg ik het nationale gerecht voorgeschoteld. Het heeft de voor mij onleesbare naam in de kop van de blog.(Lituan people are the most friendly to us of alle the Baltic people. Mantas’ mother made specially for us traditional food, made with potatoe, wild pig meat, onions and cream. Its difficult to make and lasts a lot of time: delicious!)

Het is gemaakt van aardappel en wilde zwijnenvlees en is heel bewerkelijk. Soms zijn ze er bijna een dag mee bezig, en, dat voor mij als vreemde die foto’s komt maken.

Ik ben in een buitengebied van Ukmergė met kleine huisjes, sommige heel bijzonder en alleen bedoeld voor de zomer. Nu vriest het.

In de verte gaat de weg naar Kaunas, de weg naar Polen. Die trailer met oude auto’s is typisch voor Litouwen. Hier worden veel oude auto’s uit andere landen verhandeld. 

Op de deksel van een waterput zie ik een stukje vlees liggen waar koolmezen van snoepen.

Als ik op onderzoek uit ga naar de herkomst van het vlees vind ik achter het huis de bebloede kop van een gisteren door Mantas’ stiefvader geschoten wild zwijn. 

Trots poseert zijn stiefvader naast het geslachte karkas. Morgen wordt er van gegeten. (Mantas’ stepfather is very proud. He is a hunter and shot the wild pig yesterday)

Aan de wand van de schuur hangen schedels waaronder dit van een bever.

Dit is de beverjager. (This dog is a hunter too.)

Die blij en trots met zijn baas op de foto wil. (Both proud and glad pictured)

Mantas poseert buiten. Hij wil professioneel basketballer worden. (Mantas will grow to a professional badketballplayer)

Zo begon hij met oefenen. Nu (Once he started with this ring.)

is hij te lang voor deze basketring en oefent zijn broertje ermee. ( He is to long now, the ring will be used by his younger brother)

Het wordt laat en bijna donker.

Nog een foto bij het zwijn.

Mantas vindt het heel bijzonder dat ik speciaal voor hem in Ukmergė terug gekomen ben. We gaan naar het enige hotel. Daar eten we met Aisté en haar moeder Vitalija, die ons 2 weken geleden zo fijn begeleid hebben in dit plaatsje. (Mantas is glad surprised we came specially for him. We are glad we met him)

’s Ochtends vroeg vertrekken we op weg naar Warschau, ongeveer 6 uur rijden.

Onderweg stoppen we bij dit kleine hondje dat wacht op een aardige vrachtwagenchauffeur die een stukje eten over heeft.

We zijn in Warschau. Een nieuwe wijk bij een groot winkelcentrum. 

Ver weg zie ik het mistige silhouet van het cultuurpaleis uit de Sovjetperiode. Net zo’n soort gebouw als we in de Baltische landen zagen. Morgen ga ik naar een Poolse tiener. 

Filed Under: Lithuania

oktober 25, 2014 By Monique

Van Kolka en Roja via scherpe zonnen en laag stof naar Warschau via Ukmerge, naar Mantas.

Ik  moet heel vroeg op. Het vriest 5 graden. Het is donker. De stalletjes zijn slechts een contour in het duister met beginnend licht vanuit de horizon. Ik moet om 3 uur, over  ruim 450 kilometer over langzame wegen in Ukmerge in Litouwen zijn.

Deze blog wordt

een “roadblog” over een opkomende zon.

Ik  neem afscheid van een heleboel tieners die we in Roja en Kolka ontmoet hebben.

Afscheid van Rihards. Zijn ouders hebben een familiehotel in Kolka dat deze winter verbouwd wordt en nu dicht is. We stonden voor een dichte donkere deur toen we er wilden eten.

Hij weet niet of hij ook in het bedrijf wil. Hoeft ook nog niet.

De zon lijkt om 8 uur uit de aarde te komen.

Het valt niet mee om scherp te blijven vanuit een rijdende auto.

Ik  rijd verder en het wordt langzaam licht boven de Baltische Zee tussen de dennen.

Soms een huis in het voorbij gaan tussen alle bomen door. En steeds meer huizen.

We nemen ook afscheid van Megija

en haar broer Jānis

Zij wonen in Kolka, een historisch dorp in een internationaal belangrijk natuurgebied.

Ze delen een kamer. Want zoals nog veel mensen die we in de Baltische Staten tegen komen zijn ze heel klein behuisd.

Maar in tegenstelling tot (meestal) hun ouders spreken ze allemaal Engels.

Waardoor naast de peiler Euro ook de peiler “gemeenschappelijke taal” ontstaat. “En, West Europeanen, de toekomst komt uit Oost Europa!”, denk ik steeds vaker.

We komen na  alle bomen bij een industrieel gebied, maar zien niks in tegenlicht.

In het zuiden van Letland lijkt mist te ontstaan..

We zijn zonder het te willen op wegen van stof en stenen beland. Een andere keus is er niet.

Zo rijden we meer dan 100 kilometer naar de grens van Litouwen met een snelheid van 30 tot 40 kilometer per uur. 

Zelf maak ik ook zo’n mooie romantische stofwolk maar dat kan ik jammer genoeg niet zien. In Litouwen zijn de wegen ineens van asfalt. Gek, de mensen lijken daar armer dan in Letland en de wegen zijn beter.

We zijn op weg naar Mantas in Ukmergė. Zijn vriend Tomas heb ik 2 weken geleden gefotografeerd en via Facebook heeft hij mij laten weten ook graag mee te willen doen. Dat deed hij zo hartveroverend leuk dat ik via Facebook beloof om op weg naar Warschau, waar ik dit schrijf,  bij hem te stoppen.

Filed Under: Latvia, Lithuania

  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to Next Page »

Primary Sidebar

Blogberichten

  • Van Borst via sneeuw naar Letzebuerg het laatste landje van de 28
    Michael van schadebedrijf Leo Borst uit De Rijp is […]
  • Van Warschau via Wies en Piotr met de hond Roma via een voetbalacademie naar de oude adelaar en Mara en een vlinder op bed.
    De snelweg van Warschau naar het westen is een feest […]
  • Van een kauw die even op de foto wilde via Warschaubeelden van oliemensen en 2 presidenten met paarden naar een volle bushalte en de gewezen partnergemeente van Beverwijk
    We gaan terug naar het huis en de buurt van […]
  • Van Agata via Kuba en vogels en hondjes op olifantenpaadjes naar Michal en de kerk en een strijkplank naar een wintertijdbed met 2 apples.
    Zondagmorgen zijn we bij Agata. Zij woont samen met […]
  • Van didzkukuliai via een beverhond en een vrachtwagenhond naar Warschau
    In de het kleine huisje waar Mantas woont met […]
  • Van Kolka en Roja via scherpe zonnen en laag stof naar Warschau via Ukmerge, naar Mantas.
    Ik  moet heel vroeg op. Het vriest 5 graden. Het […]
  • Van Roja via een EUwc en dichte kerken naar de punt van Letland, Kolka.
    In the blog I wrote yesterday, I forgot this picture. […]
  • Van 3 fashionistas naar Romeo en Julia en een oprijzende boom naar een barse man in een leeg hotel bij -1.
    In het steeds kouder wordende Riga loop ik naar Liva […]
  • Van een trotse visser naar een Rusland met vissen en een tong naar de blues.
    Als ik ’s ochtends uit het raam kijk zie ik de buurman […]
  • Van een basiliek via een fiets van Amsterdam door de stromende regen terug.
    Door de vitrage van het keukenraam zien we ’s morgens […]

Archief

  • januari 2015 (1)
  • oktober 2014 (16)
  • juli 2014 (6)
  • juni 2014 (3)
  • mei 2014 (7)
  • januari 2014 (8)
  • oktober 2013 (10)
  • augustus 2013 (3)
  • juli 2013 (17)
  • mei 2013 (4)
  • maart 2013 (17)
  • november 2012 (1)

Categorieën

  • Belgium (1)
  • Bulgaria (4)
  • Croatia (6)
  • Cyprus (8)
  • Czech Republic (3)
  • Denmark (7)
  • Estonia (3)
  • Finland (12)
  • Germany (3)
  • Greece (1)
  • Hungary (2)
  • Ireland (8)
  • Italy (2)
  • Latvia (7)
  • Lithuania (4)
  • Luxembourg (1)
  • Malta (7)
  • Poland (4)
  • Romania (1)
  • Slovakia (2)
  • Slovenia (3)
  • Sweden (5)
  • The Netherlands (7)
  • United Kingdom (15)

Copyright © 2023 · Peter Hardewijn ·