Dit is in de cokathedraal. De dames dragen gele doekjes van de kerk omdat God niet van blote schouders houdt. Wel van blote benen.
Buiten de kerk speelt deze dame prachtig tango. Onder die hoed zit een mond die in een hamburger bijt.
Maltezen zijn streng voor honden. Ze zijn bijna nergens welkom. Aan dit bord te zien al heel lang.
We beginnen de ochtend met een kop koffie om de hoek van de woning waar ik 2 tieners ga fotograferen. Het is een cafe en terras met keiharde amerikaanse jazz- en croonmuziek uit de 50-er jaren.
Ook op Malta zijn er Europese verkiezingen. Deze kandidaten namens een half miljoen Maltezen zijn van de Volkspartij.l
En dit zijn de socialsten.
Hier wonen de kiezers. De posters hangen aan de onderkant van deze flats.
Bij gebrek aan wolken hangen de mensen witte lakens op de daken.
En in deze stedelijke omgeving van dichte bebouwing, neem je ook je eigen grastegel en bloementuin mee. Dit is in de hal van een medisch centrumpje.
Dit vredeteken is een broek die lucht boven het appartement van mijn tieners.
En om mens en natuur toch een kans te geven wordt deze cactus op de rand van een balkonmuur gezet. In het water een rondvaartboot.
Aan de kade, tussen rots en zee, zit een man te genieten van zijn sigaar. Het bord vermeldt dat hij dit genoegen te danken heeft aan Europa.
Deze Engelse dame zit zo te genieten dat hij maar foto’s blijft maken met zijn telefoontje.
Er wordt in het kader van Europese subsidies niet alleen geluierd en genoten. Deze man rijdt heen en weer met cement omdat om de hoek kleine straatjes prachtig gerestaureerd worden.
Ineens zijn er weer hondjes. Deze wil naar een ander die buiten de foto rent.