Zondagochtend 14 juli worden we wakker op de camping bij Fredensborg. Een heel fijne kleine camping voor mensen op doorreis. Je komt er helemaal tot rust na de overvolle vacantieparadijzen. En aan de rand van de camping heeft men iets onDeens gedaan. In een verwilderd bosje staat deze vergeten biertafel de eeuwigheid in te gaan.
Dit is Tina uit Thy, het koudste stukje Denemarken.
De avond daarvoor maak ik een eerste selectie van de foto’s van Tina. Voorlopig kies ik er 3.
We gaan met de boot van Helsinggor naar Helsingborg dat aan de overkant in Zweden ligt. Dit is de tegenligger. De boten varen af en aan. Nooit geweten dat Zweden zo dicht bij ligt.
Deze meneer geeft een gevoel van dichtbijheid. Hij is Duitser en gaat nu naar Zweden om Kroonprinsessendag te vieren. Hij spreekt een beetje Nederlands omdat hij bij ons ook vaak naar Koninginnedag komt. Hij heeft zich nu in de kleuren van Zweden gehuld, bij ons loopt hij in het oranje.
Ik kan Zweden zien liggen, achter mij nog Denemarken.
De boot is vol dagjesmensen die zich verlekkeren aan de aanbiedingen. Op het autodek
en in de belastingvrije winkel.
Deze vader is een gezellige martelaar met zijn dochters.
De deur van het autodek is schuifkunst geworden. In de 70- en 80-er jaren was er een Nederlandse kunstenaar die beroemd werd om zijn schuifschilderijen, volgens Peter was dat Rob van Koningsbrugge. Het zegt me niks maar deze deur vind ik prachtig.
Was het de afgelopen dagen heel mooi weer, in Zweden is het grijs. Een van de eerste dingen die we zien is een Ikeaverkeersteken. De schoen is toevallig. Ook Zweden ziet er opgeruimd uit.
Maandag heb ik een afspraak in Gotenborg, 3 of 4 tieners, de kinderen van Mia. Voor de camping van Gotenborg staat een file. Hij blijkt “fully bookt” te zijn en we zoeken een camping in het binnenland.
Peter heeft een plekje gevonden bij een zinkgrijze plas.
Dit boompje laat zien dat ze het moeilijk heeft met altijd de wind van een kant.
Deze sluiting laat zien dat Zweden een technisch eigenzinnig land is, wat we ook weten van Ikea en Volvo.
Op de camping waaien wimpels van koude landen dapper naar het Oosten. Ook wij doen ons best, maar niet van harte, we aarzelen waar we bij horen.
“s Avonds drinken we koffie aan de rand van het water. Een glimpje zon maakt onze bekers knus.
In een winderige auto maak ik een eerste keuze uit de foto’s die ik van Elisabeth Rose maakte.
Om 1 uur ’s nachts ben ik klaar en ga slapen. Buiten is het vaag licht.