Gisteren beloofde ik mijn blog, vandaag een paar foto’s van de tieners uit Engeland te selecteren om die vandaag te plaatsen. Daarom staan op deze blog 6 foto’s van ze. Verspreid door de tekst.
Vanmorgen scheen de zon stralend en besloten we eerst naar de Cliffs van Moher te gaan. Op weg daarheen rijden we ongeveer langs de Atlantische Oceaan. Dat broodarme Ieren ooit die oceaan overstaken om in Amerika hun geluk te beproeven, lijkt hier een wanhopige heldendaad.
Dit paard was zich slechts van ons bewust en hoopte op een beetje aandacht.
Ieren zijn dierenliefhebbers. Koeien en varkens op bord, paarden om op te rijden en van te houden en honden om op hun wensen te bedienen.
Dit pictogram kwam van een bord aan de Oceaan. Er mag zoveel niet dat de passerende burger er nog maar wat aan toegevoegd heeft. Je kan het leven dan maar beter direct onmogelijk maken.
Naast dat bord een verzoek om een gestolen Apple terug te brengen. Garda is politie in Ierland.
Net als een paar dagen weer witte kwikstaarten gezien en paardebloemen. De lente is hier eerder dan bij ons, ondanks de ook hier ongewone kou.
De lente komt hier uit Amerika en nu het wat langer duurt gaan ze die zelf halen.
En dit is Sophie.
Onderweg naar de Cliffs komen we langs een kerk, Ik ben daar nooit zo gek op, maar omdat we stoppen om de weg naar de Cliffs in te tikken, gaat Peter op onderzoek. Op de begraafplaats staan her en der stokken in de grond. Waarschijnlijk kindergraven waar nog geen steen voor is of nooit komt. In een hoek staat een cirkel van ijle omhoogrijkende geestesfiguren. De symboliek is helder.
Een beetje verder, achter de kerk, spelen kinderen mistig voetbal op het schoolplein.
Om bij de Cliffs te komen moet je betalen. Het blijkt om toeristisch hoogtepunt te zijn. Het is nu al druk ondanks dat het geen toeristenseizoen is.Ik probeer over een muur te klimmen om de oceaan beter te kunnen zien. Het blijkt niet te mogen.
Er zijn mensen die veel durven.
Om op adem te komen hier een foto van Louis.
Mensen doen van alles om maar niet de diepte in te vallen. Ze gaan op hun buik liggen.
Of op het randje zitten om foto’s te maken voor facebook, inclusief duimpje.
Ik vind het eigenlijk allemaal doodeng langs die rand. Ik concentreer me dan maar op een ander project dat ik doe om op Instagram te publiceren. Silhouetjes. Foto’s uit de verten van vormen van mensen die ik later bewerk tot meer abstracte beelden. Hoewel geen mens zijn deze Cliffs zo indrukwekkend dat ik ze ook tot silhouet maak.
Terug in het restaurant annex informatiecentrum worden we geholpen door een volgens ons prototypische Ierse schoonheid. Zij wil best wel even op de foto. Want Ieren zijn ontzettend aardig, vriendelijk, voorkomend, belangstellend. “Het lijken wel Portugezen”, vindt Peter.
En dan nog 2 foto’s van Louis en Sophie.
Morgen gaan we weer aan het werk. Ierse tieners fotograferen.