Vrijdag zijn we een mevrouw vergeten op te nemen op (of in) de blog. Zij staat te blauwbekken in Kenmare om lootjes te verkopen voor het Asthmafonds. Geen liefdadigheid zonder gokken. Zoals het leven zelf. Het lot dat zij ons verkoopt levert niks op, behalve het mooie gevoel 2 euro te hebben bijgedragen aan een goed doel. Zondag is het St. Patricks Day. Alle Ieren vieren dan op de een of andere manier feest met parades, praalwagens en groene attributen. Het wordt trouwens ook in andere landen gevierd zoals in de VS. Behalve van dat wat de televisie ons laat zien merken we er niet veel van.
We moeten verder. Van Kenmare naar Engeland. Op de brug van Kinmare is een tegenstribbelende hond. Waarschijnlijk een continentale, want hij wil aan de verkeerde kant van de weg gaan lopen.
Voor we vertrekken maken we foto’s van Eleanor, een Ierse zangeres die met onze Westgraftdijker saxofonist Andre optreedt in Ierland. Eleanor vindt het eigenlijk niks, foto’s maken. Maar als muzikante heb je niet veel keus en met Peters groene jasje aan, wat haar heel goed staat, krijgt ze wat meer vertrouwen.
Het staat haar zo goed dat ze het eigenlijk niet meer terug wil geven. De fotosessie levert volgende soort foto’s op, foto’s in een kerk en voor een oude boerderij.
Het staat haar zo goed dat ze het eigenlijk niet meer terug wil geven. De fotosessie levert volgende soort foto’s op, foto’s in een kerk en voor een oude boerderij.
We gaan naar de andere kant van Ierland om de boot naar Engeland te nemen. Het is een rit van ongeveer 300 kilometer, deels langs de prachtige zuidkust, waarvan we vanuit de auto eigenlijk geen foto’s kunnen maken.
Andere pogingen tot foto’s vinden wij niet goed. Daarom hierbij een portret van Darina. We zijn heel blij met Darina. Zij heeft voor alle ierse tieners gezorgd. Zij is de vriendin van de Westgraftdijker saxofonist en yogadocente. Iedere maand komt zij in Nederland een yogaworkshop geven en wanneer zij weer in Nederland is, gaan we kijken of ze op zondagmiddag die workshops bij Sporting De Rijp kan geven
We verwachtten opstoppingen vanwege St. Patricks optochten, maar behalve een paar van dit soort wagens en tractors zien we er weinig van.
Om 7 uur ’s avonds, Engelse tijd, zijn wij bij de ferry die ons morgen naar Engeland brengt. We eten in de laatste pub van Ierland.
Deze blog maken en verzenden we nu, maandagmorgen vanaf een boot van de Stenaline. Af en toe schommelt wifi met de boot mee. Daarom laten we het hierbij.
