• Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

You-R-O-Teens

  • Home
  • About
  • Portraits
  • Blog
  • Book
  • Contact

Monique

januari 8, 2015 By Monique

Van Borst via sneeuw naar Letzebuerg het laatste landje van de 28


Michael van schadebedrijf Leo Borst uit De Rijp is bezig met de laatste hand van de reparatie van de auto die vlak voor onze reis naar Polen en de Baltische staten werd aangereden (zie onze blog van begin oktober van dit jaar).

De hele zijkant is vernieuwd en de reparatie heeft ongeveer 2 maanden geduurd omdat die zijkant niet snel geleverd kon worden.

Via Roermond gaan we naar Luxemburg of Letzebuerg. Zo heet het land in de eigen taal. We verlaten dit bijna Hopperiaanse uitzicht en trekken de Ardennen over.

Dit is de laatste blik op Nederland bij Eijsden.

Dit de volgende als we voorbij Luik de Ardennen op rijden.

Het wordt steeds kouder, mistiger en witter. Peter rijdt niet harder dan 70-80, bang  dat de auto straks weer in de kreukels geraakt.

Na een moeizame rit zijn we in Roodt-sur-Syre. Zo lijkt het een sprookjesdorp.

Het is een welvarend nieuw wijk met dure auto’s waar de hagelregen een speelse vorm aan geeft. Ik ga foto’s maken van Henri en Felix.

De overbuurman kijkt smeltend toe.

Het dorp ligt bij weilanden en bossen. Mooi grijs en groen.

En heuvels die uitnodigen om te fietsen naar een onbekend gebied

met boomgaarden

en zomersuitnodigende fietsweggetjes.

In dit land gaat de krant voor Waarheid en Recht. Geen wonder dat de Europese rekenkamer en het Europese Hof er gevestigd zijn. Of dit motto ook geldt voor alle banken hier?

De signalen op de weg, zebrapaden en maximumsnelheidcijfers worden hier met artistieke vegen aangebracht, de wegwerker krijgt een eigen signatuur.

De bomen worden met krachtige hand in een vorm gedwongen.

De moeder van Henri en Felix, Josefine,  ontvangt ons allerhartelijkst en is gek op haar zoons.

Ik maak foto’s van Felix

die op een Europese school zit

Zijn broer Henri zit ook op die Europese school.

Felix is gek op Bayern München.

Henri wil in Schotland gaan studeren. Omdat hij vindt dat hij op een Schot lijkt.

Moet nog even in Roodt blijven, om zijn school af te maken.

Hij heeft een vriendin, Lina, van over de grens in Duitsland, in Turkije leren kennen.

De moeder van Henri en Felix heeft een Driekoningentaart. Degene die een stuk met een verborgen boon heeft wordt de koningin. Ik dus

En Gabi is mijn boon. Driekoningentaart is een gebak dat in Nederland niet zo bekend is. Wel bij onze Ooster- en Zuiderburen.

De volgende morgen gaan we naar Sophie in het dorp Bertrange. Een dorp waar het zo stil is dat de huizen er met elkaar kunnen praten zonder overstemd te worden.

De tuinschoenen weg kunnen dromen tot het zomer wordt.

Sophie woont voor of achter die schoenen, afhankelijk van waaruit je kijkt.

In dit keurige land is dit een wonder. Een puber in opstand? Stil, ’s avonds laat? 

Maar dan is hij of zij als een wolvenbende bezig!

In school wordt een vredeskorps opgericht als tegenwicht.

Het weerkaatste licht van vensters geeft overal allerlei spiegelende patronen op de weg.

Sophie doet mee dankzij de vader van Henri en Felix, Paul,  die gisteren daadkrachtig met Sophies vader belde. Een andere tiener met wie ik een afspraak had kon niet. Ik ben blij met Sophie.

Na de shoot met haar ga ik even in de stad Luxemburg kijken. Het is er stil, ondanks de jaarlijkse uitverkoopmiddag op de eerste zondag van het nieuwe jaar.

Deze engel die oorlogsslachtoffers herdenkt, verschuilt zich af en toe achter een opwaaiende vlag die aan Nederland doet denken. Alleen heet die vlag hier Oranje, Blanje Bleu.

Lopend door deze stille stad  zie ik hoe een klein land met haar ruimte omgaat. Op je fiets staande het zebrapad over. Scheelt een overgang, daar kan je dan weer een kantoorpand bouwen.

Sophie heeft de eer de laatste tiener van het laatste land te zijn in dit project. Samen met Peter heb ik 28 landen van de EU bezocht en tieners gefotografeerd, Meer dan honderd. Veel fijne mensen ontmoet en plekken gezien die ik anders nooit gezien had.  Vanaf nu gaan we thuis werken aan een boek en een tentoonstelling. Ik laat van mij horen!

Filed Under: Luxembourg

oktober 31, 2014 By Monique

Van Warschau via Wies en Piotr met de hond Roma via een voetbalacademie naar de oude adelaar en Mara en een vlinder op bed.

De snelweg van Warschau naar het westen is een feest voor snelle auto’s. De maximumsnelheid is officieel 140, maar de meesten vinden dat een slakkengang. Wij soms ook.

Polen is heel afhankelijk van gas uit Rusland. Her en der verschijnen windmolens. Zonnepanelen zie ik nog weinig,

Terwijl dit land zo groeit dat ze alle energiezeilen zullen moeten bijzetten.

Naast gas wordt er veel hout gestookt.

Vlak voor Wronki zie ik dit plaatsnaambord en maak er een foto van voor mijn vriendin Wies, die de reis hiervoor met me mee ging.

Dan zijn we in Wronki. Als Peter foto’s maakt krijg je altijd een oude man en zijn hondje. Wronki was ooit partnerstad van Beverwijk. Hierdoor is er daar een Wronkibos.

We zijn bij Piotr. Hij is nog net tiener.

Piotr is gehandicapt geboren. Door een vriendin van vroeger, Christien, die veel van Polen weet, ben ik met Piotr in contact gekomen. Christien en haar man Wim hebben bijna 25 jaar lang veel werk gedaan voor kansarme Poolse kinderen.

Piotr heeft een 10 maanden jonge hond, Roma, die steeds naar binnen wil en met haar bemodderde poten de deur probeert te openen.

Piotr spreek alleen Pools. Ik niet. Wij praten via mijn iPhone en Google Translate.

Naast Roma zijn er nog 2 honden. Deze kleine vindt het ook niks dat ze niet naar binnen mag.

Piotr woont met zijn vader en moeder vrij ver buiten het centrum in een landelijk gebied.

Daar koop je geen rechte palen voor je vogelhuisje, je vindt wel iets in het bos.

Er groeien pompoenen

en walnoten.

In de grote tuin een fantasiewatermolen.

Verderop denderen permanent zware treinen door de stilte.

Roma heeft veel stokken en ballen en vindt dat mensen er voor zijn om die in beweging te brengen.

in en om het huis staan versierde flessen,allemaal door Piotr gemaakt.

In zijn kamertje hangen hoog medaille die hij met sport gewonnen heeft.

Hij heeft een heel lieve vader

waarmee Peter discussieert over politiek, bij gebrek aan taal doen ze dat

aan de hand van deze tekeningen. Je kunt ziet dat wij ons eigen aardgas hebben en dat Polen dat niet heeft, afhankelijk is van Poetingas en verwacht dat de EU en de Nato Polen beschermen als er problemen komen met de levering daar van.

Wij hebben geen idee wat hij vindt van de EU. 

Die discussie vindt plaats aan dezelfde tafel waaraan Piotr zorgvuldig opschrijft wat hij van de EU vindt.

Buiten zit zij mooi te zijn zonder het te weten.

Nog even een foto met mij erbij en we vertrekken.

Piotr is de laatste tiener die ik deze reis fotografeer. Ik ben erg blij dat ik hem ontmoet heb en dat hij mee doet met mijn project.Ik heb nu foto’s van tieners uit alle landen van de EU op 1 na. Dat is Luxemburg. Zijn er lezers die daar contacten hebben?

We zien dit karretje, geen idee waar het voor is.

Langs de weg dieze brievenbussen, handig voor de postbode en 

passeren deze buurtwinkel. Je moet al weten wat je wilt, anders ga je niet naar binnen.

Dit is een uniforme manier van landschapdesign in de EU. Ook te zien langs het weggetje terug naar het centrum van Wronki,

langs de grote gevangenis die waarschijnlijk een economische drager is

van het stadje met nauwelijks een station. Geen wonder dat Beverwijk er niks meer van wil weten?!

Onze hotelkamer grenst aan een voetbalcomplex.

We zijn in een sporthotel, onderdeel van een 

professionele voetbalclub met voetbalacademie.

Donderdagmorgen, op weg naar huis.

Af en toe als een speer  door de mist naar

Berlijn. Dit is de achtergevel die tegen ons hotel aan ligt. We moeten grinniken. Loopt het “oude” westen van de EU echt nog wel voor op de landen die er later bij gekomen zijn? Overvleugelt de Poolse adelaar straks de Duitse?

We zijn bij Micha en Mara en 

Misja en Mara, mijn nicht en achternicht die in Berlijn Neukölln wonen.

Even verderop roept de moskee aan de rand van volkspark Hasenheide op tot gebed, We zijn terug in onze multiculturele wereld.

Vanmorgen vind ik na het hotelontbijt mijn kamer opgeruimd en schoon terug.  Gründlich: mijn achteloos neergeworpen hemdje ligt als vlinder op mijn bed. Ik ben in Duitsland. 

Filed Under: Germany, Poland

  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to page 3
  • Interim pages omitted …
  • Go to page 47
  • Go to Next Page »

Primary Sidebar

Blogberichten

  • Van Borst via sneeuw naar Letzebuerg het laatste landje van de 28
    Michael van schadebedrijf Leo Borst uit De Rijp is […]
  • Van Warschau via Wies en Piotr met de hond Roma via een voetbalacademie naar de oude adelaar en Mara en een vlinder op bed.
    De snelweg van Warschau naar het westen is een feest […]
  • Van een kauw die even op de foto wilde via Warschaubeelden van oliemensen en 2 presidenten met paarden naar een volle bushalte en de gewezen partnergemeente van Beverwijk
    We gaan terug naar het huis en de buurt van […]
  • Van Agata via Kuba en vogels en hondjes op olifantenpaadjes naar Michal en de kerk en een strijkplank naar een wintertijdbed met 2 apples.
    Zondagmorgen zijn we bij Agata. Zij woont samen met […]
  • Van didzkukuliai via een beverhond en een vrachtwagenhond naar Warschau
    In de het kleine huisje waar Mantas woont met […]
  • Van Kolka en Roja via scherpe zonnen en laag stof naar Warschau via Ukmerge, naar Mantas.
    Ik  moet heel vroeg op. Het vriest 5 graden. Het […]
  • Van Roja via een EUwc en dichte kerken naar de punt van Letland, Kolka.
    In the blog I wrote yesterday, I forgot this picture. […]
  • Van 3 fashionistas naar Romeo en Julia en een oprijzende boom naar een barse man in een leeg hotel bij -1.
    In het steeds kouder wordende Riga loop ik naar Liva […]
  • Van een trotse visser naar een Rusland met vissen en een tong naar de blues.
    Als ik ’s ochtends uit het raam kijk zie ik de buurman […]
  • Van een basiliek via een fiets van Amsterdam door de stromende regen terug.
    Door de vitrage van het keukenraam zien we ’s morgens […]

Archief

  • januari 2015 (1)
  • oktober 2014 (16)
  • juli 2014 (6)
  • juni 2014 (3)
  • mei 2014 (7)
  • januari 2014 (8)
  • oktober 2013 (10)
  • augustus 2013 (3)
  • juli 2013 (17)
  • mei 2013 (4)
  • maart 2013 (17)
  • november 2012 (1)

Categorieën

  • Belgium (1)
  • Bulgaria (4)
  • Croatia (6)
  • Cyprus (8)
  • Czech Republic (3)
  • Denmark (7)
  • Estonia (3)
  • Finland (12)
  • Germany (3)
  • Greece (1)
  • Hungary (2)
  • Ireland (8)
  • Italy (2)
  • Latvia (7)
  • Lithuania (4)
  • Luxembourg (1)
  • Malta (7)
  • Poland (4)
  • Romania (1)
  • Slovakia (2)
  • Slovenia (3)
  • Sweden (5)
  • The Netherlands (7)
  • United Kingdom (15)

Copyright © 2023 · Peter Hardewijn ·