Als ik ’s ochtends uit het raam kijk schijnt de zon in Kuressaare. Ik heb kort geslapen.
Dit paartje kauwen en hun honderden soortgenoten hielden mij uit mijn slaap. Zij houden de hele nacht luide kauwenpraatjes in hun kolonie in de bomen voor ons hotel.
De knijpers van de buren geven aan dat het een zonnige dag is.
Deze graffiti staat op een muur van een hostel/onderwijsgebouw dat mede door bijdragen van de EU is gerenoveerd.
Het eiland Saaremaa is behoorlijk groot. Zomers komen er veel toeristen, zowel uit Estland als uit de Scandinavische landen. Voor ons en met ons veel Nederlanders een onbekend en vooroordelend-onbemind gebied.
Het is herfstvakantie en ridders met fietshelmen dolen over de wallen rond het kasteel.
Schoolklassen lopen hand in hand door het park op weg naar
een Estse pannenkoek voor 2 euro.
Saaremaa, dat “Eilandeiland” betekent, wordt omringd door koud zilvergrijs water. In de verte, achter die donkere streep ligt Letland.
Tijdens onze rit naar de volgende tieners komen we langs grote campings. We willen zien wat we nu niet kunnen doen door de aanrijding van 2 weken geleden. Dit is de receptie van een van die campings waar iemand zijn koffer nog heeft laten staan
met basisbehoefte aarde. Grond om te laten groeien of grond om heimwee te voeden.
Verderop langs de lange stille weg een bushalte voor de wijde omgeving.
Om het lange wachten te veraangenamen; vitrages, een belletje en
oude kussens op de banken, een plantje en tijdschriften.
Het hokje dient ook als plek voor brievenbussen van mensen in de omgeving.
Deze vuurtoren staat al meer dan 100 jaar de lucht in te priemen.
Een paar kilometer verder bouwen mensen honderden torens van losse stenen op een strand. Er is nu niemand. Ze bouwen alleen zomers?
Het eiland is een paradijs van berken.
Ze zijn de sprookjesfluisteraars van dit land. Ik zie bijna wolkjes verhalen uit hun mond vervliegen.
Aan deze lange weg wonen
Sille Riin en haar broer (…and her brother)
Uku Pärtel.
Hun jongste zusje klimt verlegen de trap op als we bij ze binnen komen en kijkt op een afstand op ons neer. (Their youngest sister is a bit shy. She climbs the stairway and looks from a distance to us).
Hun huis is omgeven door bomen, bos, gras, natuur en (their house is surrounded by wood, grass, nature and
een filmbus die 3 jaar geleden rondreed in het kader van Tallinn als culturele hoofdstad en (a filmbus that crossed the Baltic when Tallinn was cultural capital)
een grafische poes, die al net zo van de leegte houdt als de mensen hier.(a graphic cat who likes an empty country too)
en een 7 maanden jonge hond die ons overal volgt (and a young dog, 7 months, who follows us everywhere)
Van een oude tak maak je een hooivork en het laatste restje gele verf beschermd de zaagwond van de appelboom. (a hayfork from een old piece of wood and old yellow paint to care the wounded appletree)
Op de oude boerenschuurdeur een wereldse hartekreet. (on the old barndoor a global cry)
Deze bloemen, die in Nederland Afrikaantjes heten, (these Estonian flowers, in Dutch “small Africans”, inspire Mikk to make wine of them)
zijn voor Mik, de vader van de tieners, de inspiratie voor een experiment om wijn te maken.
Mikk is leraar film, houdt van het landleven, verbouwt een groot huis en experimenteert in het maken van wijn zonder druiven. (Mikk makes and teaches film, he likes to do experiments by making wine without grapes and is rebuilding a great longhouse)
Sille Riin houdt van bakken en begint misschien ooit (………loves baking and perhaps starts a)
een taartenbakbedrijf met Estse specialiteiten. (a bakeryfirm with Estonian specialties)
Inga is de moeder van de tieners. Zij geeft muziekles op een Kindergarten.(Inga is the mother, she gives musiclessons on a kindergarten)
Uku Pärtel houdt van voetballen, judo, (…loves football, judo )
cijfers en wiskunde. (objectives and mathematics)
Als we naar huis rijden komen we langs de plek waar ooit, ver voor onze jaartelling een meteoriet is ingeslagen. Het is een mythische plek. De eerste president van het land na de de bevrijding van de Sovjets, vertelde aan George Bush over het goddelijke belang van Estland, door met zijn pen een gat te prikken in een globe die in het Witte Huis stond: “This is divine Estonia!”, Er kan nog veel meer water in.
Zondagmorgen 8.50 uur, koude regen,
wachten op de boot naar het vaste land,
zonder souvenir. De winkel achter de pop is dicht.
De gedachten onder deze muts op de boot staan open.
Halverwege de middag komen we aan in Riia (zo staat het op een verkeersbord in Estland, In Ryga (in het Lets), Riga (in het Nederlands).
Letlanders zijn trots op hun onafhankelijkheid en hebben daarom lange beelden en
lange politiejassen.
We hebben een appartement aan de rivier. Het zijn de 2 ramen naast de boogvormige deur.
in het centrum van de oude stad
met bijna vervallen trots die overal opgeknapt wordt. Als we binnen een lampje aan doen springen de stoppen.
Niemand kan ons helpen.
Dan vindt Peter een kastje in de gang buiten het appartement.
We hebben weer licht.
