• Skip to main content
  • Skip to primary sidebar

You-R-O-Teens

  • Home
  • About
  • Portraits
  • Blog
  • Book
  • Contact

Archives for maart 2013

maart 22, 2013 By Monique

21 maart vanaf een vrolijke receptionist met een lavendelveldwc naar een strandrotonde naar het voorjaar thuis

We beginnen deze blog met de andere foto’s van de tieners Jade en Amber uit Shaftesbury

Het is bijna onze laatste dag in Engeland. Peter heeft een beetje genoeg van Engeland, wil terug naar Ierland. Maar dat kan niet, het wordt naar huis, naar Nederland. Hij vindt Engelsen “eilandig”, aardig maar op zichzelf gericht, Ieren vindt-ie nog aardiger en “wereldser”. 


Om een uur of 8 nemen we op 20 maart ’s ochtends afscheid van de receptionist van de Riviera Holiday Appartments in Bournemouth om op weg te gaan naar het continent. Ik heb ontzettend genoten van ons appartement daar. “We bevelen jullie iedereen aan!”, zeg ik enthousiast tegen hem en hij geeft me een folder en een big smile mee.. Er wacht ons een rit van ruim 250 kilometer naar de Kanaaltunnel, via een drukke snelweg met spitsverkeer. Vanmorgen geen Engels ontbijt maar een spitsbreakfast bij een tankstation om in ieder geval een bodempje te hebben. Het is nog steeds erg koud, tegen het vriespunt aan. Weer voor mutsen.

Met veel krullen hebben sommigen geen muts nodig.

In de namaaktrein kunnen we nog snel vette Engelse hapjes kopen, maar als we bijna bij de toonbank zijn, gaat de slagboom van onze “lane” open en moeten we naar de auto rennen om de echte trein in te gaan.

De vorige keer was het erg druk in de tunnel en hebben we niet zo veel gezien van de treincompartimenten. Nu zijn we maar met een paar auto’s en zijn wij ook nog eens de eerste die er in mogen. We moeten zo ver door de trein rijden dat we het gevoel hebben al bijna bij Calais te zijn.

Ik moet toch nog 35 minuten geduld hebben.

Bij hoge nood kan je in deze trein ook naar de wc. Om het onbehaaglijke onderwatergevoel te minimaliseren word je omringd door een lavendellandschap. 

In het halletje van de wc is een bank voor de op hun beurt wachtenden

waar een deur wordt dichtgehouden door een strookje tape; bij controle blijkt er nog geen Kanaalwater naar binnen te komen.

Na 30 minuten zijn we op het continent (dit woord gebruik je eigenlijk alleen In Engeland en Ierland, niet als je aan onze kant van het Kanaal woont). We worden welkom geheten door de citoyens de Calais

en door een stenen tienermeisje dat sterke gelijkenis heeft met een zekere Marianne.

We zoeken een hotel bij het strand waar heel veel boten heel vaak heen en weer gaan naar Engeland alsof er geen tunnel bestaat. We snappen niet dat er zoveel mensen verkeer en goederen heen en weer bewegen over en onder het grijze water. Dat het hotel Le Plage heet verrast ons niet.

Het is steenkoud in Calais. In de verte is een pier die de zee in gaat. Tussen de strandhuisjes door lopen we er naar toe.

Ieder huisje heeft een eigen identiteit hoewel ze oppervlakkig hetzelfde lijken. Heel anders dan die huisjes in Bournemouth. 

We lopen als het ware door een tentoonstelling.

Aan het einde van de pier staan vriendelijke mannen in de ijzige wind wat scholletjes of scharretjes uit zee te halen.

De boten horen zo bij hun werkelijkheid dat ze er geen blik aan wagen.

Als we van al die kou trek krijgen gaan we op zoek naar een Franse zeesnack. 

Dan lopen we naar ons hotel en zien dat Franse hondjes het hier zelf moeten doen en niet als Ierse hondjes geholpen worden (zie een vorige blog).

En we gaan slapen met een vredig strandgezicht.

Morgen thuis op de eerste voorjaarsdag van 2013.

En tot slot van deze reis nog 2 foto’s van Jade en Amber

Filed Under: United Kingdom

maart 20, 2013 By Monique

20 maart van brits strandleven over middeleeuwse wegen naar de blonde meisjes van Shaftesbury

Op 19 maart lopen we langs het strand, de pier en de boulevard van Bournemouth. Het britse strandleven is anders dan we kennen uit andere landen van de EU. Het is trouwens in ieder land anders. Goed idee om een reportage over te maken. Ik denk dat we in Scheveningen Engeland een beetje proberen na te doen, hoewel hier de pier in werking is met een theater, restaurants, winkels en een gokhal en die daar, in verval is. Je kan hier bezig zijn met het kijken naar het oneindige,

zoeken naar het geluk,

een foto van jezelf laten maken door een gokautomaat (goed kijken), 

met je maat in het zonnetje genieten van onduidelijke drank in een plastic flesje,

door de chaos niks meer zien,

bellen over een sollicitatie en horen dat er nog geen beslissing genomen is,

doen wat oma’s doen, het fietsje van je kleinkind meezeulen, heen en weer,

naar een concert van een oude ster gaan,

of genieten van een door een goede kok gemaakte heerlijke salade met gegrilde boerenkool,

en na dat alles niet meer kunnen lezen welke kant je hier nou moet kijken voor je oversteekt, niet onbelangrijk voor mensen van het continent.

Om een uur of 2 vertrekken we naar Shaftesbury. Een afstand van ongeveer 50 kilometer. De Engelse binnenwegen dateren van eeuwen her en zijn eigenlijk niet geschikt voor al die auto’s. Het duurt daardoor vrij lang voor we in Shaftesbury zijn. Het huis dat wij zoeken bevindt zich aan de Angels Lane en heeft geen huisnummer, iets dat in Engeland en Ierland vaker het geval is. Het maakt het zoeken niet makkelijk.

Dat in het centrum van Shaftesbury auto’s rijden is een wonder. Het is er zo klein en de straten zijn zo nauw dat je niet verwacht er met 2 auto’s door te kunnen. Ze doen dat wel en wij dus ook. Op de hoek staat een oude Morris. Of Austin. 

In de kerk van Shaftesbury zit een Italiaans restaurant. Je komt over de graven binnen.

Ze hebben nog een andere kerk en het lijkt of die nu functioneert als gemeentehuis en voor sociale voorzieningen. De geknotte bomen staan te wachten tot het eindelijk wat warmer wordt.

Ik merk dat Peter steeds meer een beetje geirriteerd is. Hij moppert over de slechte smalle wegen, het feit dat je nergens kan parkeren en je dan ook niet met chip maar met munten moet betalen, hij wordt een beetje moe van dit ouderwetse folkloristisch Engeland. Daarbij is het erg koud in Shaftesbury omdat het veel hoger ligt dan Bournemouth. Meer dan een paar omgevingsfoto’s kan hij niet maken terwijl ik bezig ben met de tweeling. Hij heeft het niet alleen koud, het wordt ook te donker. Als ik klaar ben, gaan we snel naar ons appartement om nog van een sprankje daglicht gebruik te kunnen maken bij het rijden over al die kronkels, tussen al die heggen met allemaal tegenliggers met teveel licht op.

De dochters van Rob heten Jade en Amber. Hierbij vast  2 foto’s van ze.

Jade

Amber

Filed Under: United Kingdom

  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to page 3
  • Interim pages omitted …
  • Go to page 9
  • Go to Next Page »

Primary Sidebar

Blogberichten

  • Van Borst via sneeuw naar Letzebuerg het laatste landje van de 28
    Michael van schadebedrijf Leo Borst uit De Rijp is […]
  • Van Warschau via Wies en Piotr met de hond Roma via een voetbalacademie naar de oude adelaar en Mara en een vlinder op bed.
    De snelweg van Warschau naar het westen is een feest […]
  • Van een kauw die even op de foto wilde via Warschaubeelden van oliemensen en 2 presidenten met paarden naar een volle bushalte en de gewezen partnergemeente van Beverwijk
    We gaan terug naar het huis en de buurt van […]
  • Van Agata via Kuba en vogels en hondjes op olifantenpaadjes naar Michal en de kerk en een strijkplank naar een wintertijdbed met 2 apples.
    Zondagmorgen zijn we bij Agata. Zij woont samen met […]
  • Van didzkukuliai via een beverhond en een vrachtwagenhond naar Warschau
    In de het kleine huisje waar Mantas woont met […]
  • Van Kolka en Roja via scherpe zonnen en laag stof naar Warschau via Ukmerge, naar Mantas.
    Ik  moet heel vroeg op. Het vriest 5 graden. Het […]
  • Van Roja via een EUwc en dichte kerken naar de punt van Letland, Kolka.
    In the blog I wrote yesterday, I forgot this picture. […]
  • Van 3 fashionistas naar Romeo en Julia en een oprijzende boom naar een barse man in een leeg hotel bij -1.
    In het steeds kouder wordende Riga loop ik naar Liva […]
  • Van een trotse visser naar een Rusland met vissen en een tong naar de blues.
    Als ik ’s ochtends uit het raam kijk zie ik de buurman […]
  • Van een basiliek via een fiets van Amsterdam door de stromende regen terug.
    Door de vitrage van het keukenraam zien we ’s morgens […]

Archief

  • januari 2015 (1)
  • oktober 2014 (16)
  • juli 2014 (6)
  • juni 2014 (3)
  • mei 2014 (7)
  • januari 2014 (8)
  • oktober 2013 (10)
  • augustus 2013 (3)
  • juli 2013 (17)
  • mei 2013 (4)
  • maart 2013 (17)
  • november 2012 (1)

Categorieën

  • Belgium (1)
  • Bulgaria (4)
  • Croatia (6)
  • Cyprus (8)
  • Czech Republic (3)
  • Denmark (7)
  • Estonia (3)
  • Finland (12)
  • Germany (3)
  • Greece (1)
  • Hungary (2)
  • Ireland (8)
  • Italy (2)
  • Latvia (7)
  • Lithuania (4)
  • Luxembourg (1)
  • Malta (7)
  • Poland (4)
  • Romania (1)
  • Slovakia (2)
  • Slovenia (3)
  • Sweden (5)
  • The Netherlands (7)
  • United Kingdom (15)

Copyright © 2023 · Peter Hardewijn ·