You-R-O-Teens

The Netherlands

By

Van de bedoeling om een warme winterbroek te kopen via een hoop gedoe tot een hotel bij Magdenburg op weg naar Poznan.

Hier rijden we opgeruimd naar de winkel waar ze warme broeken verkopen. Maandag 6 oktober gaan we naar Poznan als eerste stop naar tieners in Polen en de Baltische landen. Hollands weer, ruim zicht, helder licht. 

Even later ziet onze auto, net voorzien van nieuwe winterbanden, er zo uit. Hij mag niet meer rijden.

De oorzaak is deze Golf, nu ook in de kreukels. Uit het niets van de polder kwam hij opduiken. Duikt op onze weghelft. Peter kan een frontale botsing net vermijden. Maandag vertrekken we niet. Er moet van alles geregeld worden.

Dinsdagochtend gaan we in een gehuurde Seat Ibiza Stationwagen op weg. Klinkt groot, is voor ons klein en we weten nog niet wat de verzekering gaat vergoeden.  Hij rijdt ok en we stoppen vlakbij Magdenburg bij een hotel waar in de receptie deze tekening hangt boven de ingang van een vergaderruimte.

Het hotel was ooit een boerderij. Ter ere van het verleden deze fresco. Boeren boerden niet alleen, ze hingen de leidsels om de nek wetend dat ze ooit hotelier zouden worden.

De straat voor het hotel is perfect. Bomen, lamp, mens en hond. Beter kan het niet. Toch een schoonheidsfout op het dak te zien. Moet nog weggefijnschilderd worden.

Na alle gedoe van de afgelopen dagen drink ik een biertje en FaceTime ik met mijn vriendinnen. Morgen verder. Op weg naar een appartement in Poznan en net gestart met mijn nieuwe reisblog.

By

Van een bekend uitzicht naar een nieuw uitzicht in het jongste land van de EU

Een beejte bibberig van spanning word ik zondagochtend 29 september wakker en kijk vanuit mijn bed naar buiten. Dit uitzicht zal ik de komende 2, 3 weken missen als ik wakker word. Vandaag gaan we opnieuw op stap. Vanaf dat ik terug ben uit Scandinavie ben ik bezig geweest om contacten te zoeken in Slovenie en Kroatie. En het is me gelukt dankzij Misja en Suzana. Misja is mijn nicht. Zij woont in Berlijn en Suzana is haar vriendin. Via Instagram via Renee, via Ema en via Nina heb ik contacten in Slovenie.. 

We gaan naar het zuiden en dat doe ik altijd via mijn moeder. ’s Avonds ziet zij dit. Een soort Hopperachtig beeld.

Omdat ze met haar 86 jaar jong is en wil blijven doet ze oefeningen. Peter doet haar de Tibetanen voor. Deze blog wil ik niet te persoonlijk maken, maar mijn moeder mag erin.

Dinsdagochtend is dit mijn uitzicht in Roermond. Gordijnen open en we gaan op weg naar Zagreb.

Aan het einde van de dag stoppen we in Passau. We kennen daar een camping en die blijkt nog open te zijn. Het is een beetje een gedateerde camping. Met een internationale telefooncel van voor de Wende.

Een afwasruimte waar je electronisch gevolgd wordt als je wat stuk maakt. Maar hoe? De kranen zijn verankerd aan de muren.

De telefooncel komt ’s avonds nostalgisch tot zijn recht. Oude films en hoorspelen komen bij je op.

Woensdag rijden we verder naar Zagreb en vinden een appartement in een straat met de ons onuitsprekelijke naam Trsje. De omgeving is heel wisselend qua bouw, naast dit huis staan ultramooie nieuwe huizen en braakliggende rommel. Dat roept vragen op. Vragen over verdeling van middelen. En hoe dat zichtbaar is per EUland. MIsschien ga ik daar later verder op in.

Dit is ons uitzicht op het westen van Zagreb. Morgenochtend heb ik een afspraak met een jongen voor een fotoshoot. Morgenavond ga ik verder met mijn verhaal.