We zijn zaterdag op de camping bij Helsinki en gaan met de metro naar het centrum. Op het station hangen metalen spiegelende platen.
Ik zie mijn silhouet in het spiegelende oppervlak en probeer mee te lopen met de silhouetten van andere passagiers.
Deze dag doe ik verder niks aan de blog. We gaan op zoek naar een rookmachine bij Stockman en eten met Huub en Trudie die net terug zijn van de Poolcirkel.
Morgen,zondag, pak ik ‘m weer op.
Zondagochtend moet ik dus weer aan het werk: Aan de blog (ik kan mijn lezers niet teleurstellen!).
en een veerboot regelen om woensdag naar Stockholm te gaan.
Om de hoek weer zo’n veteraan.
Ik ga nog even zwemmen bij de metrorails met Canadese ganzen
met een preutse “buurman”
en mijn meeuw begroeten met de metro op de achtergrond.
Naast de camping staat een prachtig oud houten huis. Het is een leeg en stil restaurant. Met designstoelen
en een verdwaald designkoolwitje dat ik na de foto van dit glas bevrijd
Via een door de natuur gedesigned pad met boomworteltreden terug naar de camping en dan naar mijn volgende afspraak in Kouvola. Ik heb een afspraak met Tiina en haar 4 tienerdochters.
Onder weg een fietser met helm zonder ander verkeer op een fietspad: Fins!?
Het is zondag, warm en doodstil in de buurt van Tiina
een paar honden
een dierenziekenhuis dat nodig een nieuw onderdak nodig heeft omdat het erg succesvol is.
Maar een nieuwe plek voor deze voorziening vinden is lastig omdat de buurt dan bang is voor hondenpoep op straat.
Een zwembad
De schooljeugd is nog niet helemaal Fins gevormd, de fietsrekken daardoor wel
Ik zie 1 graffitti.
Deze mensen spelen een speciaal Fins spel: een soort golf met frisbee’s.
In het park een vijver met in de schaduw een paar bankjes met dames
en in de zon een paar bankjes met niemand, het is wel 23 graden!
’s Middags gaan we naar een groot oud landgoed dat eigendom is van Tiina’s familie.
Het is een prachtige plek voor deze lieve en een beetje slome Zwitserse honden
Er staat een oud houten huis
waar men soms blijft slapen
met uitzicht op het meer
De jongste dochter, Anniina, slaapt hier soms
wat je in een hoekje van de kamer kan zien.
Als we weg gaan kijken geesten ons na
en blijft het meer wachten tot een volgende keer.
