Tiina heeft een tuincentrum, bloemenwinkel een beetje buiten het centrum van Kouvola. Zij heeft ongeveer 7 vrouwen in dienst, waaronder een dame uit Letland die eerst niet op de foto wil.
Ik ben haar naam vergeten. Zij is bloemiste in opleiding. Na een paar klikjes is ze de fotograaf vergeten
en wordt een deel van het team op de foto gezet.
Tiina’s winkel heet Rozarium en haar bedrijfskleur is rose. Kinderen die de straat bij haar oversteken passen zich aan met hun fietshelmpjes.
Finland is een mooi land en veel is er bewust vormgegeven. Maar winkelcentra op maandagmorgen een uur of 11?.
Het is dat de zon schijnt!
Roze komt vaak voor in de stad, ook bij oude flats.
Kouvola is een regionale stad ten oosten van Helsinki. Het heeft erg veel winkels, misschien te veel gezien het aantal dat leeg staat. In zo’n lege winkelgalerij een winkel met doodshoofd-Tshirts. De verkoopster weet ook niet waarom deze zo geliefd zijn bij Finnen.
Somaliers lopen regelmatig door het stadsbeeld. Volgens Tiina is het moeilijk om ze te leren de taal en cultuur van Finland eigen te maken.
Elk land heeft zijn eigen hondenhygienecultuur, Dat hebben we op eerdere afleveringen van deze blog al laten zien (Ierland, Calais). Dit is een bordje in een parkje.
Lopend door een stad of dorp in Europa kom je ze vaak in een hoekje tegen. Deze zijn zelfbewust. “Wij zijn als gypsies geaccepteerd omdat we indertijd mee gevochten hebben tegen de Russen”, vertelt een jonge zigeuner later op de camping in Helsinki waar ze later ook zijn.
Er is een etalage van een fotograaf vol met jonge mensen met Finse petjes.
Later zie ik zo’n petje in het echt op het hoofd van deze man die ooit meedeed aan de paralympics en nu een jonge gehandicapte sporter coacht.
Hij zit hier in een oude markt te eten en zet zijn petje recht voor de foto. Hij is trots op zichzelf: hij is al zijn levenlang gehandicapt en woont zelfstandig en geeft computerles.
Finland kent veel beroemde architecten.
Een van hen heeft het stadhuis gemaakt met vijver en parkje. Het stadhuis is te ingewikkeld om op 1 foto te zetten.
Daarom alleen dit bankje.
Deze dames hebben mij de hele lange morgen van deze maandag bezig gehouden. Nu tijd voor de lunch, nadat ze allemaal op de foto zijn gezet.
Wij hebben geweldige 2 dagen met deze dames en dat allemaal dankzij Tiina, de moeder. Wij voelen ons helemaal opgenomen. Zelfs de honden raken gewend. “ Dat zijn wij uit Karelie zo gewend”’ zegt Tiina.
De derde dochter heeft binnenkort haar autorijbewijs. De motor staat te koop.
Ik schrijf deze blog op vrijdag, dus 4 dagen later en niet meer in Finland maar in Denemarken. Nu heb ik pas weer Wifi. Maar in de tussentijd heb ik al wel wat foto’s kunnen kiezen van Anniina.
Tot zover. Als het lukt, ga ik morgen verder.