Op onze zonovergoten boulevard is het nog rustig als ik boodschappen doe. 4 Britten zitten veilig voor de zon onder een overkapping heftig te bridgen.
Daar tegenover zit een mevrouw in het zwart naar binnen te kijken.
In een zijstraat is monsieur Hulot in zijn kraan bezig een huis te slopen, even weg van het Franse strand.
In het hotel daarnaast kan je alle soorten van massage en geluk vinden.
We doen boodschappen in deze buurtwinkel voor we naar de plaats gaan van de volgende tiener. Malta heeft veel van dit soort winkels en bijna geen supermarkten zoals je die overal in de EU ziet. Zelfs de Lidl is hier beperkt.
De plaats waar we komen heeft veel vriendschapsbanden met andere gemeenten in de EU. Onder meer met Meersen in Limburg, de plaats waar Jan woont, onze vriend die ons hielp in Roemenie.
Om de was beter te laten drogen is er ruimte gemaakt voor de zon.
De buurman daarnaast houdt van rood op zijn hoofd.
Franceska woont in een buurt die er algemeen modern Europees uit ziet. De eerste keer dat we zo’n buurt zien in Malta.
Daar tegenover oudere bouw die mij doet denken aan New York.
In de moderne wijk is er een nostalgische hang naar het oude agrarische. Een polyester waterput. Zonder water in de grond. Zonder emmer. Zonder touw. Op een betonnen plaat. En, dit is niet de enige. Er zijn er meer in de buurt.
Op een balkon daarnaast een man die geen trimmer, maar wel een vrouw heeft voor zijn oorhaartjes.
De moderne huizen staan aan zee. Die vlakken zijn zoutpannen die je overal op dit eiland ziet.
bDeze oma, opa en kleindochter zijn hun vakantiehuis uitgelopen naar hun achtertuin. Schoorvoetend voor het eerst. Opa heeft een hengel.
En deze vakantieganger doet alsof hij een tanker bestuurt.
Deze meneer wil naar huis. Maar niet in zijn zwembroek. Die moet uit. Dan leg je een knoop in je handdoek die om je middel hangt.
Je pakt wankelend op de rotsen je nette zwarte broek en trekt die aan. Tot halverwege. Moet die onderbroek niet eerst?
Zijn vrouw vindt het best. Zij blijft in haar eigen paradijs
Zoals deze steen in het eigen bestaan gelooft. Als oppersteen
met volgelingen.
In de verte ligt het verlaten land.
Daaronder, even liggen op het gedroomde land.
In het nieuwe land
Samen (als je zus niet kijkt, wat ze vaak niet doet.(En via Facebook heb je dan ineens contact met deze Somalische jonge mensen.