De afgelopen paar dagen heb ik geen blog gemaakt, omdat ik geen WiFiverbinding had en omdat we op de boot zaten van Stockholm naar Helsinki. Daarover later meer. Eerst maar mijn eerste selectie van de kinderen van Mia uit Gotenborg. Ik kan naast mij de zee horen, het waait hard.
Renee kent de kinderen van Mia en is benieuwd naar de foto’s van Tim omdat ze hem een mooie jongen vindt.
En nog een Tim.
Ik maak de keuze van de foto’s terwijl we op een camping aan zee staan in de buurt van Aholm, het strand is verlaten.
Dit is Tims zus Emma.
Dit is haar vriendin Sofia.
Dit is de jongste dochter van Mia, Smilla, zus van Tim en Emma.
Buiten is het nu guur. Mensen kneuteren in hun huisje, ik in de camper.
En nog een paar foto’s van de meiden in Gotenborg.
De andere morgen schijnt de zon en ik druk mijn vakantiegevoel even uit door te liften, net als vroeger.
Die morgen heb ik een afspraak in de “muziekinstrumentenwijk” van Aholm. Een wijk met olifantenpaadjes. “”Olifantenpaadjes” zijn door stedebouwkundigen niet bedoelde routes: de junglemens tart de bureaucraat.
Adidas wordt hier geliefd,
net als de kleuren van Ikea achter het raam
en de Prius geeft extra cachet aan goed burgerschap.
Aan de rand van de wijk wapperen Zweedse vlaggen achter prikkeldraad;
een kartbaan.
In dit tunneltje vind ik de tweede graffitti in de buurt. Het is me een raadsel van welke datum deze boodschap kan zijn. 70-er jaren lijkt me te lang geleden, toen was het tunneltje er nog niet. En, hoe “gum” je zo’n perfecte cirkel met je brommer? (gummen is hard rijdend remmen en sporen trekken)
Boven het tunneltje een rotonde met Eon en Ikea.
Verderop vliegen kauwen verschrikt op als ik maar naar ze kijk.
Vlak voordat ik in de auto stap om naar Stockholm te rijden, zie ik dit apparaat waarvan ik denk dat het de bedoeling is dat je er iets mee doet als je met zand bezig bent. Hoe, ………..?
Richting Stockholm stijgt de temperatuur, grijze wolken verdwijnen en maken plaats voor de hemelkleuren van de Finse vlag.