Dinsdagochtend gaan we via deze Koningsweg naar Helsinki. We hebben woensdag afgesproken met de familie van Matti en Helsinki ligt halverwege waar we nu zijn en waar we moeten zijn.
We willen de oude Koningsweg volgen maar overal wordt gewerkt aan een nieuwe snelweg, waar we onvermijdelijk op komen.
Langs de weg een bruin bord dat ons op een bijzondere plek wijst. Een oude metaalfabriek, gesloten in 1960, maar is bewaard als cultureel erfgoed. Dit is de directeurswoning.
De natuur neemt al weer terug wat ontnomen is.
Op het terrein wonen toch aardig nog wat mensen,
De fabriek ligt aan een meertje en het water wordt gebruikt als krachtbron.
Dat gebeurde onder meer door deze sluizen te openen en te sluiten.
Op een parkeerplaats staat een politiebusje. Hij heeft een “metal”poster op zijn achterdeur. Geen idee wat het betekent. Lijken me toch geen reclame te maken voor Motorhead. Later horen we dat het een waarschuwing is tegen zwartwerken: “je wordt gepakt als je geen belasting betaalt!”
De camping in Helsinki ligt vlakbij een metrostation. Zoals zoveel in Finland ziet het er schoon en mooi vormgegeven uit. Ook de kleur van kapsels worden aangepast aan de kleurstelling van de gebouwde omgeving.
In de metro de weersverwachting. Hopen dat het klopt, ik wil het wel weer eens een beetje warmer hebben.
De metro brengt ons naar het centrum. Het eerste wat ik zie is dit onbegrijpelijke tableau vivant.
Vlakbij een park wordt de kleurstelling in overeenkomst gebracht met de daar overheersende kleur.
Verderop in het park worden foto’s gemaakt van een Indiaanse danseres.
Op deze trappen proberen de Finnen het noordelijk pointillissme uit.
De camping ligt aan een meer waar het stikt van de tieners,
die nog voetballen bij de om 11 uur ondergaande zon. De andere morgen tik ik bij de receptie, ivm WIFI, deze blog en naast mij ligt een metro met de kop: PIKKUPRINSSI: Engeland heeft een prinsesje.